Cevap: Kul Kur'an'a yöneldiğinde, Kur'ân'ı öğrendiğinde, Kur'ân'ı kendisine hidâyet kitabı yaptığında artık aklı ifsâd eden şeylerin onun başına gelmesi imkânsızdır. Çünkü onun Kur'ân'dan edindiği hidâyet bu âfetleri def' eder. Kur'ân güneş mesâbesinde, bu âfetler ise zararlı birer haşerât mesâbesindedirler. Güneş üzerlerine doğduğunda onları helâk eder. Aynı şekilde Kur'ânî Hidâyet Güneş'i kalbin üzerine doğduğunda kalbi ifsâd eden ne varsa onları oradan çıkarıp kalbi kuvvetlendiren her şeyi de ona verir. Böylece bilinmiş oldu ki Kur'ân, her ilim ve hayrın aslıdır.

İbnu Abbâs radıyallahu anh şöyle bir şiir okumuştur: "İlmin tamâmı Kur'ân'dadır ancak kişilerin fehmi onda yetersiz kalır."

Kur'ân'ı okuyan, onu öğrenen, ona hidâyet kitabı gözüyle bakan kimse pek çok bâbta ondan faydalanır. Fikrî emniyet olarak isimlenen şey de bu cümledendir. Şöyle ki Kur'ân, semeresini kişinin aklını bozulmaktan koruyarak verir. Kişi Kur'ân'dan ayrılmayıp ona yapıştığında Kur'ân'da gelen rabbânî hidâyetin kalbini istilâ etmesi ile aklı mustakîm olur.